Lokalizacja pasieki ekologicznej
Pasieka ekologiczna musi być na terenie na którym nie mogą występować przekroczenia dopuszczalnych stężeń szkodliwych substancji zanieczyszczających powietrze, glebę i wodę. Oprócz tego w promieniu 3 km - źródła pożytku powinny stanowić "zasadniczo"uprawy prowadzone metodami ekologicznymi lub obszary porośnięte dziką roślinnością.
Małe wyjaśnienie co do terminu "zasadniczo" - odnosi się od do głównych źródeł pożytku, na którym pracują pszczoły z pasieki ekologicznej, a nie do wszystkich upraw istniejących na terenie otaczającym taką pasiekę. Mogą to więc być uprawy bezpożytkowe, jak i takie, na których stosuje się zabiegi, ale tylko takie które nie mają wielkiego wpływu na środowisko.
Odległość pasieki ekologicznej od wysypisk, spalarni śmieci nie może być mniejsza niż 1 km.
Odległość od ruchliwych dróg i autostrad, centr przemysłowych -"wystarczająca" - czyli taka,aby nie było możliwości przepływu szkodliwych substancji w produktach pszczelich.
Odległość tą określa jednostka która dokonuje certyfikacji pasieki ekologicznej.
Pszczelarz ubiegający się o status posiadacza pasieki ekologicznej musi złożyć w odpowiedniej jednostce certyfikującej mapkę terenu w skali 1:10000 lub 1:25000 z naniesieniem miejsca stacjonowania pasieki ekologicznej.
Bardzo istotną sprawą przy lokalizacji pasieki ekologicznej jest zagwarantowanie pszczołom odpowiedniej bazy pożytkowej i czystej wody w ilościach zaspakajających potrzeby pasieki.
Ogólne zasady lokalizacji pasieki
Trzeba dobrze przemyśleć czy miejsce lokalizacji pasieki jest odpowiednie, pamiętając że korzystanie z nieruchomości sąsiedniej nie może być utrudnione ponad przeciętną miarę.
Reguluje te kwestie kodeks cywilny. Art. 140 przewiduje, że właściciel może korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. Art. 144 dodaje, że właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swojego prawa powstrzymać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.
Art. 222 określa, że przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.
A jak się to przekłada na pszczelarską praktykę? Warto zapoznać się chociażby z "Kodeksem dobrej praktyki produkcyjnej w pszczelarstwie", opracowanym we wrześniu 2011 r. przez Polski Związek Pszczelarski z myślą o członkach związku.
Pszczelarz sadowiący pasiekę powinien oznaczyć (ogrodzić) teren z pasieką, a przy wejściu umieścić tablicę z ostrzegawczym napisem: "Uwaga - pszczoły! Osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony".
Związek przytacza takie zasady sadowienia pasiek:
- ule z pszczołami powinny być ustawione co najmniej 10 m od uczęszczanej drogi publicznej, budynków mieszkalnych, inwentarskich i gospodarczych, a także podwórza oraz ogrodu, natomiast 50 m od autostrad i dróg szybkiego ruchu;
- ule z pszczołami ustawione w odległości 3-10 m od wskazanego wcześniej otoczenia (nie dotyczy autostrad i dróg szybkiego ruchu) powinny być oddzielone stałą przeszkodą (parkan, mur, krzewy) o wysokości co najmniej 3 m, która spowoduje wznoszenie się wylatujących i powracających do ula pszczół nad pobliskim terenem;
- w razie szczególnej konfiguracji terenu zastosować dodatkowe rozwiązania zabezpieczające otoczenie przed zwiększonym zagrożeniem;
- od szkół, przychodni, domów opieki i tym podobnych obiektów użyteczności publicznej zachować bezpieczną odległość, nie mniejszą niż 150 m;
- na obszarach o dużej gęstości zaludnienia użytkować pogłowie pszczół charakteryzujących się obniżoną agresywnością wobec otoczenia, czyli łagodnych.
Ponadto związek zaleca, aby ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej pszczelarzy w ramach swojej organizacji pszczelarskiej, która negocjuje z ubezpieczycielami szczegółowe warunki ubezpieczenia grupowego i wybiera najkorzystniejszą ofertę.
Trzeba też wiedzieć, że zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy po zasięgnięciu opinii państwowego terenowego inspektora sanitarnego uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, który jest aktem prawa miejscowego. Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy regulamin określa wymagania utrzymywania zwierząt gospodarskich (m.in. pszczół) na terenach wyłączonych z produkcji rolniczej, w tym także zakazu ich utrzymania na określonych obszarach lub w poszczególnych nieruchomościach.